Ω Πανσέληνε τ’ Αυγούστου, φώτιζέ μας από κει ψηλά Με το φως σου τ’ ασημένιο, δρόσισε τούτη την βραδιά Και στην ακροθαλασσιά, για πες μας, θα ‘χει κύμα ή γαλήνια θα ‘ναι τα νερά; Καθώς εμείς σε αγναντεύουμε και πεταρίζουν οι σκέψεις μας ρομαντικά. Μα προσπαθούμε, ω Πασσέληνε, σε κλίμα ρομαντικο-ονειρικό να μπούμε και μόνο στερνά θα δούμε την Κρόνιά σου την θωριά Και τότε θα διερωτηθούμε, είσαι η Γυναίκα... ή μήπως η Γραιά;